Twórcy spektaklu „Oskar i Pani Róża” otwierają drzwi, poszerzają perspektywę i inspirują do własnych pytań, do spotkania się ze sobą. Postaci wykreowane przez Annę Januszewską i Wojciecha Brzezińskiego zdają się być lustrem dla naszych lęków, wątpliwości, myśli. Zarówno Januszewska, jak i Brzeziński kreują głęboką, wielowymiarową opowieść dotykającą nie tylko pierwotnego lęku przed śmiercią, ale także – a może przede wszystkim – opowieść o życiu, jego wartości, o ludzkim potencjale tworzenia [...]

„Oskar i Pani Róża” to nie spektakl – jak mogłoby się wydawać – o umieraniu. To spektakl otwierający na refleksje o tym, co ważne. O sile odwagi, przyjaźni, o uważności na wszystko, co wokół. Spektakl w Teatrze Kamienica to obraz uderzająco autentyczny i – czego się zupełnie nie spodziewałam – otulający w swojej formie.

Czytaj więcej: Lekcje życia. Weź ile potrzebujesz...

Sztuka pokazuje też, że z dziećmi i młodzieżą powinno rozmawiać się o wszystkim. O chorobie, cierpieniu, przemijaniu, umieraniu. Wiele tematów, które z perspektywy dorosłego mogą zdawać się zbyt trudne, ubrane w odpowiednie słowa i wypowiedziane w odpowiednim czasie, są idealnie wpasowane w dziecięcą ciekawość świata.

Młody człowiek chce wiedzieć, jak ten świat funkcjonuje. Jakie są jego ciemnie i jasne strony. Chce doświadczyć, przeżyć, zrozumieć. Bardzo ważne w tej sztuce jest towarzyszenie Oskarowi w kolejnych jego „życiach” przez ciocię Różę. To pokazuje, jak ważna w tym czasie jest obecność drugiego człowieka.

Czytaj więcej: Oskar i Pani Róża w Teatrze Kamienica